Dünyada bilinen en eski bayramlardan biri Akitu'dur. Milattan önce 3000’li yıllarda Babiller tarafından Anadolu topraklarında kutlanmış, daha sonra Asurlular tarafından da benimsenerek devam ettirilmiştir. Akitu, yılın ilk ayı olan Nisan (Nisannu) ayında, doğanın yeniden canlandığı ilkbahar döneminde gerçekleşirdi.

Babil mitolojisine göre, kaosu temsil eden ilkel deniz canavarı Tiamat, tanrı Marduk tarafından yenilgiye uğratılır ve evren düzenlenir. Akitu, bu mitin yeniden canlandırıldığı bir bayramdı. Babil kralı, tanrı Marduk’un kutsamasını almak için törenlere katılır, eğer törenler başarılı olursa, kralın bir yıl daha hükmetmesine izin verildiği kabul edilirdi. Yeni yılın bereketli olması için dualar edilir, adaklar adanırdı.

Kadim Anadolu geleneğinde birlik ve beraberliğin anlamı büyüktü. Zaten kaosun oluşmasının sebebi de birlik ve beraberliğin bozulması değil midir? Yüce dinimiz de bayramlarda küskünlüklerin ve kırgınlıkların son bulması için bolca telkin içermektedir. İnsanın, kendisinden farklı düşünen kimselere soğuk bakması, onun negatif tabiatında mevcuttur. Küskünlüklerin ve dargınlıkların ardında çoğunlukla iticilik, menfaat çatışmaları gizlidir. Oysa doğru olan, her türlü farklılığa rağmen birlikte yaşama becerisinin geliştirilmesidir.

Birlikte uyum içinde yaşamak, herkesin ortak menfaatlerini korur. Bu nedenle, Ramazan Bayramı’nı orucun bizde geliştirdiği sabır dersinin ilk sınavı olarak değerlendirmeliyiz. Mevcudu sadece korumak yerine, onu daha da güzelleştirme fırsatı olarak görmeliyiz.

Hz. Mevlâna’nın dediği gibi: “Şu çeşmenin haline bak, su içecek tası yok. Kırma insan kalbini, yapacak ustası yok.”

Bu vesileyle, herkesin Ramazan Bayramı’nı kutluyor; birlikte, sağlıklı ve nice bayramlar diliyorum. Kalın sağlıcakla.