Merhabalar değerli okurlarım…

Bugün sizlere farklı fikirler ve görüşlere saygılı olabilme, sınırlarımızı doğru çizebilme, tartışabilme ve tartışmayı kavgaya çevirmeden problemlerimizi çözebilme becerilerimiz konusunu kaleme almak istedim.

Son zamanlarda hem iş hem özel hayatımda sıklıkla karşılaştığım bir konu diyebilirim. Ne yazık ki çoğunlukla sınır çizme becerilerimiz ve sınırlarımızın ihlal edilmesine izin vermek  konusunda sınıfta kalıyoruz.

Gerçekten empati hakkında ne biliyoruz ve ne kadar uygulayabiliyoruz?

Tartışma becerimiz ne aşamada ve farklı fikirlere ne kadar tahammülümüz var? 

Ayrıca kendi fikirlerimizi anlatacağız derken kendimizi haklı çıkarma çabasının içinde o kadar kayboluyoruz  ki karşı tarafın sınırlarını ihlal ettiğimizin farkına bile varmıyoruz çoğu zaman ..

Bütün bu becerilerin temellerinin çocukluk yıllarında atıldığını biliyor muydunuz?

Karşıt fikirleri dinleyebilmek, dinledikten sonra kendi fikrini söyleyebilmek ve daha sonra da farklı fikirlerin olabileceğini anlayıp saygı duyabilmek kavramlarının temelleri çocukluk yıllarında atılmaktadır.

Bugün dünyada, sosyal hareket haline gelen bir konu var . Çocuklarla felsefe (P4C) atölyeleri ve dersleri .. 1960’lı yıllarda, Amerikalı felsefe profesörü Matthew Lipman derslerinde öğrencilerinin akıl yürütme becerilerinin yetersiz olduğunu gördükten sonra, doğru düşünmeyi öğrenmek için üniversite sıralarının geç olduğunun farkına varır. Bu farkındalıktan hareketle Lipman, Çocuklar İçin Felsefe (P4C) pedagojisini başlatır.

Bir çok eğitmen, felsefe eğitiminin daha erken sınıflarda müfredatta yer alması için çalışmaktadır. Bugün dünyada 50 farklı ülkede çocuklarla felsefe pedagojisi uygulanmaktadır. UNESCO, Education Endowment Foundation gibi köklü kurumlar çocuklarla felsefe konusunda araştırmalar ve raporlar yayınlamaktadır. 21. yüzyıl becerileri olarak da anılan problem çözme, duygusal esneklik, iletişim, yaratıcı, kavramsal, eleştirel ve bir arada düşünme becerileri çocuklarla felsefe pedagojisinin temel kazanımlarındandır.

Hepimiz, tek ve eşsiz yaratıldığımızı elbette biliyoruz .Ancak iletişim kurarken hep kendi fikirlerimizin doğruluğunu savunup genellikle karşıt fikri umursamıyoruz bile.Doğuştan gelen mizacımız, aldığımız kültür, aile yapımız ile oluşan inançlarımız ,çevresel faktörler ile benliğimiz ortaya çıkmaktadır. 

Dolayısıyla hepimizin aynı fikirde olması imkansızdır. Eleştirel düşünebilme, empati yapabilme, tartışabilme ve karşıt fikirlere saygılı olabilmeyi öğreneceğimiz yaşlar ne yazıkki yetişkinlik dönemi değildir. Bütün bunların temelleri çocuklukta atılmaktadır. 

Hepimiz anlaşılmak isteriz. Ancak anlaşılmak için fikrimizi söylemek; karşımızdaki insanın düşüncesini bastırmak veya o insanı alt etmek için sınırlarını ihlal etmek, hakaret etmek demek değildir. Bu konudaki bilgilerimizi tazelemeye ihtiyacımızın olduğunu görüyorum.

Bunun için çocuk yetiştiren ailelere küçük bir önerim var.

Sizlerde evde çocuklarınızla felsefe saatleri yapabilirsiniz…

Eminim çocuklarla felsefe konusunu araştırdığınızda birçok metin ve kitap karşınıza çıkacaktır.

Unutmayalım ki ekeceğimiz küçücük bir tohum bütün bahçeye pozitif bir etki yaratacaktır.. 

Sevgiyle kalın..