Eyvallah ne güzel bir kelimedir. Acaba kaç kişi günlük hayatta "Eyvallah" diyor.  

Bazen bir kabulleniştir eyvallah , bazen boşvermişliktir eyvallah , bazen de yol veriştir eyvallah. Eyvallah dersin gelene de gidene de... Türkçenin en derin kelimelerinden biridir “eyvallah”. Bir selamdır, bir vedadır, bir kabulleniştir, bazen de içli bir isyandır.

“Eyvallah” dediğimizde çoğu zaman başka cümlelere gerek kalmaz. Kalbimizdeki duyguyu anlatmak için uzun açıklamalara ihtiyaç duymayız. Çünkü bu kelime, kendi içinde hem bir dünya görüşünü hem de bir yaşam tarzını taşır. Kimseyi kırmadan çekip gitmeyi, yıkılmadan susmayı, alttan almayı ama dik durmayı bilir “eyvallah” insanı.

Bir dostun derdine ortak olurken de denir: “Eyvallah, yanındayım.” Bir vefasızlığa karşı dimdik dururken de: “Peki, eyvallah. öyle olsun.” Gidenin ardından sitemi yutmaktır bazen: “Varsın, yolun açık olsun, eyvallah.”

Bu kelimenin içinde hem sevgi vardır hem saygı. Hem sükûnet hem dirayet. Sözün bittiği yer değil, sözün özü gibidir. Modern zamanların “tamam”, “olur” veya “peki”leri, “eyvallah”ın taşıdığı derinliği taşıyamaz. Çünkü onlar sadece onay verir, “eyvallah” ise yürek koyar. 

Bazen de öyle duygular yaşarsınız ki "bu hayatta kimseye eyvallah" etmem dersiniz... Sevdiğiniz birinin yanından ayrılırken "Hadi bana eyvallah" dersiniz... Şimdiki nesilden siz duyuyormusunuz bu güzel anlam taşıyan "Eyvallah" kelimesini. Günümüzde hep gençlerimiz ya yabancı kelimeler kullanıyorlar ya da kelimeleri kısaltıyorlar... Güzel Türkçe dilimiz ne yazık ki adeta katlediliyor. 

Türkçede sıklıkla kullanılan "Eyvallah etmemek" deyimi ise, tam tersi bir duruşu, yani kimseye minnet borcu olmamayı, boyun eğmemeyi ve onurunu korumayı ifade eder. Sonuç olarak "Eyvallah", basit bir sözcükten çok daha fazlasıdır; o, dilimizin zarafetiyle yoğrulmuş bir kültürel mirastır. İçinde hem teşekkürün nezaketi, hem vedanın hüznü, hem kabullenmenin rahatlığı, hem de tasavvufun derin teslimiyeti saklıdır.

"Eyvallah" kelimesi, dilimizin en zengin ve çok katmanlı ifadelerinden biridir. Arapça kökenli olan ve aslen "İy vallâhi" (Yeminle evet, Allah'a yemin olsun ki) sözünden türeyen bu kadim kelime, zamanla Türkçede bir yaşam felsefesine, bir duruşa ve birçok duygunun kısaltılmış ifadesine dönüşmüştür. Neyse yazıyı çok fazla uzatmadan hadi bana "eyvallah"....