Özgürlük kavramı üzerine bir yazı yazmak için kâğıdı önüme koyup kalemi elime aldığımda işimin hiç de kolay olmadığının farkına vardım. Hele de yazıma özgürlüğün tanımını yaparak başlama niyetimin, aklımda dönüp dolaşan kelimelerde, cümlelerde karşılığı olmadığını gördüm. Çünkü özgürlük, insanın binlerce, hatta milyonlarca yıllık tarihinde hep gündemde kalmış ve tartışılagelen bir konu olmuştur. Tıpkı eşitlik, adalet ve ahlak kavramları gibi, özgürlük de zamana ve mekâna bağlı olarak, yani tarihsel süreçler içinde farklı şekillerde yorumlanıp tanımlanmıştır.

Şimdi sokağa çıksam, karşıma çıkan insanlara “Özgürlük nedir?” diye sorsam, hepsinden farklı farklı cevaplar alırım diye düşünürken telefonuma bir dostumdan gelen “Günaydın” mesajı düştü. O anda aklıma parlak bir fikir geldi ve “Sokağa çıkmaya ne gerek var ki?” dedim.

Bence özgürlüğün gerçek anlamı, bireysel 

özgürlüklerimizi koruyarak aynı zamanda başkalarının özgürlüklerine de alan açarak ortaya çıkar. Bu da bize, kendi alanımızda kendi özgürlüğümüzü doyasıya yaşama şansı verir. Genel kabul gören “Bir kişinin özgürlüğü, başka bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde biter.” sözü, benim bakış açımla oldukça örtüşen bir sözdür. Bu kabul görüş, bireysel tatminin ötesinde, toplumsal uyumun mutluluğunu hep birlikte yaşamak anlayışına atılmış önemli bir adımdır.

Evet, bireysel özgürlük kavramı, kişinin kendi hayatı üzerindeki kontrolü sağlama ve kendi kararlarını alabilme yetisini ifade eder. Daha geniş bir yelpazede değerlendirildiğinde; bireysel tercihlerin, düşüncelerin ve eylemlerin engellenmeden, sınırlandırılmadan ifade edilmesini içerir. Ancak bu özgürlüğün yalnızca bireysel tercihlere göre belirlenmesi de mümkün değildir. Çünkü aynı zamanda bireyin çevresiyle, toplumla olan ilişkilerini de etkiler. Neticede özgürlük kavramının kapsamı, insanın sosyal bir varlık olmasının gereği olarak; toplumsal normlar, yasalar ve tabii ki başkalarının hakları gibi faktörlerle şekillenir.

Yazımızın sonuna yaklaşırken, biraz daha iç açıcı bir yaklaşımı da dile getirmek istiyorum. Bu da hiçbir toplumsal normun, hatta kişinin kendisinin bile sınırlandıramayacağı zihin ve ruh özgürlüğüdür. Zihnin ve ruhun özgürlüğü o kadar geniş kapsamlıdır ki; özgür bir zihin, özgür bir ruh, gökyüzü gibi uçsuz bucaksız bir şekilde her yere gidebilir, her şeyi kucaklayabilir. En güzel özgürleşme; misyonunu layıkıyla yaşamak, masmavi gökyüzünde özgürleşmenin hazzını almaktır.

Özgürlüğü, kişisel özgürlüğümüzden çalmadan kullanabileceğimiz süreçlerde yaşayabilmek dileklerimle bu yazımı da sevdiğim bir sözle bitiriyorum:

“Affederek taşıdığınız insanlardan özgürleşin.”