Merhaba değerli okurlarım,

Son yıllarda doğa olaylarının etkileri giderek daha görünür hale gelmeye başladı .. Yangınlar, kuraklık, sel felaketleri ve iklim değişiklikleri yalnızca çevreyi değil, bireylerin psikolojik iyilik halini de etkileyebiliyor. Doğadaki dengenin bozulması, insanın içsel dengesinde de sarsılma yaratabiliyor.

Doğa ile temas, yalnızca fiziksel bir etkileşim değil; aynı zamanda duygusal bir denge kaynağıdır. Toprağa dokunmak, denizin sesini dinlemek, bir ağacın gölgesinde nefes almak insanın içsel huzurunu destekleyebilir.

Bilimsel araştırmalar da doğa ile temasın stres düzeyini azaltabileceğini, kaygı ve gerginliği hafifletebileceğini göstermektedir. Ancak modern yaşam koşulları, bireylerin doğayla temasını sınırlayabiliyor.

Günlük yaşamın yoğun temposu, teknolojik bağımlılıklar ve şehirleşmenin getirdiği beton alanlar, doğadan uzaklaşmamıza neden olabiliyor. Bu durum uzun vadede tükenmişlik, huzursuzluk ve dikkat dağınıklığı gibi ruhsal belirtilere zemin hazırlayabilir.

Şu günlerde Bursa’da yaşanan su sıkıntısı da doğayla olan ilişkimizi yeniden gözden geçirmemiz gerektiğini hatırlatıyor.

Baraj seviyelerinin düşmesi, iklim değişikliğinin yanı sıra su kaynaklarının bilinçsiz kullanımına da dikkat çekiyor.

Bu tabloyu yalnızca çevresel bir problem olarak değil; aynı zamanda farkındalık gerektiren bir toplumsal durum olarak değerlendirmek gerekir.

Doğal kaynakların korunması konusunda kamu kurumlarının ve yerel yönetimlerin aldığı önlemler büyük önem taşımakla birlikte, bireysel farkındalık da bu sürecin ayrılmaz bir parçasıdır.

Su tasarrufu, enerji verimliliği, geri dönüşüm ve çevreye duyarlı tüketim alışkanlıkları, hem çevresel hem de psikolojik iyilik haline katkı sağlayabilir. Ruhsal dengeyi korumanın yollarından biri de doğayla bağ kurmaktır.

• Kısa yürüyüşler, açık havada geçirilen zaman, bitki yetiştirmek veya bir ağacı sulamak gibi basit eylemler rahatlatıcı etki gösterebilir.

• Doğanın ritmini fark etmek, bireyin kendisiyle bağlantı kurmasına yardımcı olabilir.

•Çocuklara doğayı koruma bilinci kazandırmak, uzun vadede toplumsal farkındalığın artmasına katkı sağlar.

Doğayı korumak, yalnızca çevreye karşı bir sorumluluk değil; aynı zamanda insanın kendine karşı duyduğu saygının da bir göstergesidir.

Belki de içsel huzurumuzu yeniden bulmanın yolu, doğayı yeniden duymaktan geçiyor: suyun sesini, rüzgârın serinliğini, toprağın kokusunu…

Unutmayalım; doğa bize değil, biz doğaya muhtacız. Ve doğayla uyum içinde yaşamak, hem dünyanın hem de insan ruhunun sağlığı için en temel denge olabilir.